تور گوانجو (گوانگجو) | تور چين

تاريخ ساخت ديوار چين به قرن پنجم تا هشتم قبل از ميلاد باز مي‌گردد. حكومت وقت چين براي جلوگيري از حملات مليت‌هاي شمالي، برجهاي آتش براي خبر رساني و يا قلعه‌هاي مرزي براي حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با ديوار و بر روي آن ايجاد كرد. در دوره حكمراني سلسله‌هاي بهار و پاييز و كشورهاي جنگجو، ميان دوك‌ها جنگ بر پا شد و كشورها با استفاده از كوه‌هاي مرزي به ساخت ديوار پرداختند تا سال ۲۲۱ قبل از ميلاد، امپراتور چين شي هوان پس از به وحدت رساندن چين، ديوارهاي دوك‌ها را به هم متصل كرد كه به صورت ديوار بزرگ در مرزهاي شمالي بر روي كوه‌ها در آمد. او مي‌خواست با اين كار از حملات دشمن به مراتع شمالي جلوگيري كند. تاريخ دانان چيني اعتقاد دارند كه حدود ۱ ميليون سرباز قادر بودند به طور هم زمان در امتداد ديوار چين مستقر شده و براي نبردهاي احتمالي آماده باشند.

در اين زمان طول ديوار چين به ۵۰۰۰ كيلومتر مي‌رسيد. در سلسله خان پس از سلسله چين طول ديوار به ۱۰ هزار كيلومتر رسيد. در تاريخ دو هزار و اندي ساله چين، حكمرانان دوران مختلف به ساخت ديوار چين پرداختند. تا اينكه طول ديوار به ۵۰ هزار كيلومتر رسيد. اين ميزان معادل گردش به دور كره زمين است.
تصويري از ديوار چين در سال ۱۹۰۷ (ميلادي)

ديواري كه امروزه قابل مشاهده است، ديوار متعلق به سلسله مينگ (۱۳۶۸ – ۱۶۴۴ ميلادي) است از غرب به دروازه «جايو گوان» در استان گانسو چين و از شرق به ساحل رود يالو جيان در استان ليائونينگ در شمال شرقي چين منتهي مي‌شود و درميان آن ۹ استان، شهر و ناحيه خود مختار به طول ۷۳۰۰ كيلومتر وجود دارد و مردم آنرا ديوار طولاني مي‌نامند.

ديوار چين به عنوان پروژه تدافعي بر روي كوه‌ها ساخته مي‌شد از بيابان‌ها مراتع و لجنزارها عبور مي‌كرد. كارگران طبق عوارض زميني، ساختار متفاوتي براي ايجاد ديوار در نظر گرفتند كه درايت و عقل نياكان چين را نشان مي‌دهد. ديوار بر مسير كوه‌هاي پر فراز و نشيب امتداد يافته‌است. در بيرون ديوار پرتگاه‌هاي بلند ديده مي‌شود. در واقع كوه و ديوار به يكديگر پيوند خورده‌اند؛ لذا دشمن به هيچ وجه قادر به نفوذ به اين ديوار نبود. ديوار چين معمولاً با آجرهاي بزرگ و سنگ مستطيل ساخته شده و در وسط ان خاك و خرده سنگ ريخته شده و ارتفاع ان ۱۰ متر است در پهناي ديوار براي عبور چهار اسب كافي است و در يك رديف عرض آن ۴-۵ متر است تا در زمان انتقال غلات و سلاحها مشكلي ايجاد نشود. طرف دروني ديوار، نرده سنگي و در وجود دارد كه به آساني حركت مي‌كند. در فاصله مشخصي سكوي ديواري و يا برج آتش براي خبررساني ساخته شده‌است. سكوي ديواري براي ذخيره سلاحها و غلات و استراحت سربازان است و در جنگ مخفيگاه بوده‌است. هنگامي كه دشمن دست به حمله مي‌زد برج‌هاي آتش روشن مي‌كردند و سراسر كشور از حمله آگاه مي‌شدند. اكنون مقاومت ديوار چين به عنوان يك مانع نظامي از بين رفته‌است. اما زيبايي معماري مخصوص آن ديدني است. زيبايي ديوار چين پر ابهت، و باعظمت است. از دور ديواري بلند و پر پيچ و خم بر روي كوه‌ها همانند اژدهايي در حال حركت به چشم مي‌خورد و صحنه‌اي شكوهمند ايجاد شده‌است. از نزديك، دروازه‌هاي پر ابهت، ديوارها، سكوهاي ديوار ي، برج‌هاي ديده باني، برج‌هاي آتش هماهنگ با عوارض زميني آكنده از دلربايي هنري است. ديوار چين داراي اهميت تاريخي و فرهنگي و ارزش ديدني است. چيني‌ها مي‌گويند «كسي كه به ديوار چين صعود نكرده باشد، قهرمان نيست».
علت ساخت ديوار بزرگ چين

اين ديوار بزرگ را براي حفاظت چين در مقابل مهاجمان مغول ساختند. تقريباً در سال ۲۴۶ قبل از ميلاد، چين را به ايالت كوچكي تقسيم كردند. پادشاه شي هوانگ تي (shin huang TI) قسمت‌هاي مختلف چين را با هم متحد ساخت. در شمال اين امپراطوري مغول‌ها زندگي مي‌كردند. از ترس اينكه مبادا آنها در هر زمان به چين حمله‌ور شوند، پادشاه براي حفاظت كشور در مقابل خطر دستور داد تا ديوار بزرگ چين را بنا كنند؛ بنابراين ديواري ساختند كه از شاي كوان (shahi kuan) در خليج پواي (pohai) شروع شده و به چايكومان (chai kuman) در گانسو (kansu) مي‌رسيد. سربازان گشتي از طريق جاده‌اي كه در امتداد ديوار بود علامتهايي را به سرعت ارسال مي‌كردند.

هيچ‌كدام از پادشاهان با ساخت ديوار به هدف خود نرسيدند. چون ديوار در جاهاي زيادي شكست و مغولها فرصت يورش به چين را پيدا كردند. ممكن بود ساختن ديوار بزرگ هرگز عملي نشود، اما آنها توانستند آن را بسازند
گردشگري

گردشگران چيني و خارجي از پيمودن ديوار احساس افتخار مي‌كنند. حتي سران بسياري كشورهاي خارجي نيز فرصت ديدار از اين اثر بزرگ را از دست نمي‌دهند.

برخي از بخش‌هاي ديوار چين بخوبي حفظ شده‌است از جمله ديوار «بادلينگ» در نزديكي بيجنيگ ديوار «سي ما تاي»، ديوار «موتيان يو»، دروازه‌شان حاي گوان در انتهاي شرقي ديوار چين است كه نخستين دروازه چين ناميده مي‌شود و دروازه «جايوگوان» در انتهاي غرب در گان سو، اين بخش‌ها همچنين از مكان‌هاي بسيار مشهور و ديدني ديوار است و گردشگران زيادي در تمام سال از آنها بازديد مي‌كنند.

ديوار چين تجسم درايت و رنج و زحمت ميليونها چيني در دوره باستان چين است.
تصورات اشتباه
يك تصوير ماهواره‌اي از يك قسمت از ديوار چين، كه به صورت قطري از پايين سمت چپ به بالا سمت راست كشيده شده‌است (با رودخانه‌اي كه از بالا سمت چپ به پايين سمت راست كشيده شده اشتباه نشود. (ناحيه ثبت شده ۱۲×۱۲ كيلومتر است)

اين ادعا كه اين ديوار تنها پديده انساني است كه از فضا قابل رويت مي‌باشد، بارها تكذيب شده‌است ولي هنوز در باور عوام جا دارددر واقع بسياري از پديده‌هاي انسان‌ساز، به خصوص در نور شب از فضا قابل رويت هستند اما تشخيص ديوار چين با چشم غير مسلح از هر نقطه‌اي در مدار زمين كاملاً غيرممكن است

از فضانوردان آپولو اين ادعا را مطرح نكرده‌اند و حتي فضانورداني كه در مدار زمين مي‌چرخند نيز به سختي مي‌توانند چنين ادعايي مطرح سازند. گفته مي‌شود كه اين تصور چند دهه قبل از اولين فرود بر سطح ماه توسط ريچارد هاليبرتون مطرح گرديده‌است. از يكي از فضانوردان نقل شده‌است كه “ديوار چين از ارتفاع حدود ۱۸۰ مايلي ناپديد مي‌شود

ازدواج مردم چين

بر طبق اين سنت عروس چه دوست داشته باشد چه نه، بايد در مراسم ازدواج خودش گريه كند!

به گزارش پرشين وي آداب مراسم ازدواج گريان در طول قرن ۱۷ آغاز شده و تا پايان سلسه كيونگ در سال ۱۹۱۱ ادامه داشت. گفته مي شود كه ريشه آن به دوره ۲۲۱ تا ۴۷۵ قبل از ميلاد برمي گردد، زماني كه پرنسس ايالت ژائو قصد ازدواج با ايالت يان را داشت. در زمان عزيمت ، مادرپرنسس در جلوي پاهاي وي گريه مي كرد و از او تقاضا مي كرد هر چه زودتر به خانه بازگردد و مي گويند كه آن ازدواج اولين ازدواج گريان تاريخ محسوب مي شود. به گزارش پرشين وي اگرچه اين رسم ديگر مانند گذشته مرسوم نيست ولي هنوز در بين خانواده هاي زيادي از مردم توجيا در ناحيه سيچوان چين متداول است.

خود اين مراسم بسيار ساده است ، بايد عروس اشك بريزد ولي اگر او اين كار را انجام نداده يا قادر به انجام آن نباشد ، همسايگانش به چشم خوبي به او نخواهند نگريست و از همه بدتر ممكن است مضحكه مردم دهكده نيز قرار بگيرد. حتي در موردي مشاهده شده است كه مادري دخترش را زد چرا كه در ازدواجش گريه نكرده بود!!

گويا اين رسم در مناطق مختلف ناحيه سيچوان به شيوه هاي مختلفي اجرا مي شود. به گزارش پرشين وي براي مثال در غرب ناحيه اين مراسم به اين ترتيب برگزار مي شود كه عروس بايد در اتاق بنشيند و گريه كند. يك ماه كامل قبل از مراسم عروسي ، آن دختر بايد هر شب به اتاق بزرگي برود و يك ساعت گريه كند. بعد از ده روز مادرش نيز به او مي پيوندد و هر دو باهم گريه مي كنند. بعد از ده روز ديگر مادر بزرگش به آنها مي پيوندد. چند روز بعد خواهران عروس و عمه ها و خاله هاي وي به آنها ملحق مي شوند و البته ترانه اي نيز به نام “آهنگ ازدواج گريان” نيز مي خوانند.

اگر به نظر شما اين رسم عجيب است ، پس جالب است بدانيد كه حتي برخي عروس ها آنقدر هيجان زده اين مراسم مي شوند كه به معرف ازدواج ناسزا نيز مي گويند. البته ديگر اين كار بسيار كمتر از گذشته معمول است.